Waarom ervaar je angst en stress als de emotionele verbinding met je partner even wat minder is? Een veilige basisverbinding is onze meest basale behoefte. De veilige haven, waar we ons gekoesterd weten en van waaruit we de wereld in durven te trekken en naar terugkeren om bij te tanken, is van ongekende waarde in het leven. Als we ons niet verbonden voelen met onze partner resulteert dat in ‘oerpaniek’.
De sleutelvraag in de liefdesrelatie is dan ook: ‘Ben je er voor mij?’
Dat wil zeggen: Doe ik ertoe voor jou? Kan ik je bereiken? Zul je op mij reageren als ik een beroep op je doe?’
Als er gedoe is in de relatie, is het antwoord op deze vragen onzeker. De emotionele verbinding is dan zoek.
Herken je dat in je eigen relatie?
Ik in ieder geval wel. We waren op vakantie op de grens van Zuid Frankrijk en Zwitserland en stonden op een camping aan een snelstromend beekje op 1.200 meter hoogte. Vanaf de camping waren er verschillende dagtochten door de omringende bergen. De relatie liep al wat stroef.
Hij een geoefend bergwandelaar. Ik wel een wandelaar op glooiend terrein, maar liever niet zo steil en al helemaal niet op die grind ondergrond waar daar de bergen mee bezaaid lagen. Hij liep als een gems voor me uit. Ik wilde me echter niet laten kennen en liep achter hem aan, stug kijkend naar de grond om in zijn voetsporen te kunnen stappen.
In het gedicht ‘Bang’ beschrijf ik de dynamiek van onze zoektocht naar elkaar, die onder een vergrootglas kwam tijdens die voor mij befaamde bergwandeling. Mijn oude overlevingsstrategie van ‘zelf doen’ werkte niet meer. Ik moest me wel aan hem toevertrouwen.
Bang
Op de grens van ik en jij
ontmoet ik mijn angst
Ik houd hem bij me op de flank
en slinger naar de bergkam
De ontlading op de top,
laat me dalen in jouw zijn
Mijn wilskracht gaat op ik
Mijn nee, laat ik bij het meer
Toevertrouwend op je ritme,
kan ik zijn in iedere stap
De ademhaling wordt ijler en ijler
Mijn oogopslag heel precies
De angst wordt ineens groot bij de verlaten mijn,
lijkt me te verlammen in mijn pas
Daar reik ik uit naar je,
ben jij weer aanwezig in ons,
leid je me over de volgende kam
In dat zijn keer ik weer terug in wij
Cécile Schlangen
Uitreiken naar je lief is een kunst op zich. Gelukkig hielpen de bergen me een handje… De rest van de vakantie was de verbinding in alles voelbaar.
Wil jij ook weer uitreiken naar je lief? Het gevoel hebben dat je er voor elkaar bent als het nodig is?
Ik kan jullie daarbij gidsen door het berglandschap van jullie liefdesrelatie. Maar dan gewoon vanuit mijn praktijk Het Familiehuis in Amsterdam. Daarbij maak ik gebruik van ervaringsgerichte oefeningen, om die oude overlevingsstrategie te leren herkennen, zodat je bewust een andere beweging in kan zetten in het contact naar je lief.
Neem contact op, dan help ik jullie om samen een routekaart op te stellen naar een liefdevolle en stabiele relatie.
Hartelijke groet,
