Ik ben op bezoek bij vrienden. Het is een broeierige dag en we zitten achter in de tuin. Om ons heen scharrelt hun zoontje Lars met zijn vrachtwagen in de zandbak. Hij hoort ons gesprek over daten en vriendschappen. Waar ik de afgelopen tijd zo het contact gemist heb. Wat vriendschap kenmerkt. En bovenal, hoe je de liefde herkent…
‘Ik weet dat wel’ zegt Lars plots terwijl hij tegen zijn moeders been staat: ‘als iemand van je houdt, dan spreekt die je naam anders uit. Je weet gewoon dat jouw naam veilig is in zijn mond’. We vallen allemaal even stil. Wat een puurheid.
Bij toeval las ik de volgende dag in de rubriek ‘vakantieliefde’ in het Volkskrant Magazine over een vergelijkbare ervaring als die van Lars over het noemen van je naam. Dat je daarin zo geraakt kan worden.
Een groep vrienden kampeerden zomer 1975 in Cadzand en Mary had chili con carne gemaakt. Na het eerste bord keek een van de vrienden haar vol bewondering aan en zei:’mag ik nog een bord Mary?’ Ze vertelt: ‘ik was verrast. Het noemen van mijn naam maakte zijn eenvoudige verzoek bijna intiem. Zonder nadruk, maar de woorden net genoeg aangezet om mij me bijzonder te laten voelen.’ En hoe kijkt hij terug op die eerste vonk? ‘Ze had chili con carne gemaakt met ananasschijven, dat vond ik erg lekker. En ineens vroeg ze: “lust je nog wat Erick?” Ik was verrast. Ze ging niet het rijtje af, ze koos mij voor dat extra bord. Ze noemt me Erick, dacht ik. Heel lang ben ik blijven denken, straks wordt ze wakker en ziet dat ze zich vergist heeft, dat er andere jongens veel stoerder en leuker zijn dan ik. En eigenlijk heb ik dat gevoel nog steeds. En onlangs, we zijn al 45 jaar samen, toen we in ons geboortedorp waren kwamen we bij de bakker een man tegen die haar van vroeger kende. Hij wist alleen niet meer hoe ze heette. Dat stelde me meteen gerust. Iemand die haar niet bij haar naam kan noemen, kan geen bedreiging zijn.’
Lars heeft als 5-jarige al de gelukkige ervaring van een veilige plek. Onze meest basale behoefte als mens is dan ook aan die veilige basisverbinding, die we, als het goed is, van huis uit meekrijgen. Als een veilige haven, waar we ons gekoesterd weten en van waaruit we de wereld in durven te trekken. En waar we naar kunnen terugkeren om bij te tanken als het nodig is.
Volwassenen die, net als Lars, als kind zich veilig emotioneel verbonden voelden, zijn sterker, veerkrachtiger en zelfstandiger. De belangrijkste conflicten in een liefdesrelatie hebben altijd verband met een gebrek aan emotionele verbinding. Er zijn enkele vragen die je kunnen helpen om er achter te komen hoe de emotionele verbinding in je relatie is. Deze sleutelvragen in liefdesrelaties zijn:
- Ben je er voor mij?
- Doe ik er voor jou toe?
- Kan ik je bereiken?
- Reageer je als ik je nodig heb?
Als je vier keer ja antwoord zit het wel goed tussen jullie. Met vier keer nee, zit je in de gevarenzone en is de emotionele verbinding ver te zoeken.
In mijn praktijk Het Familiehuis zie ik vaak stellen die niet meer verbonden zijn. En dat leidt tot oerpaniek! Als je van je partner de toon niet herkent als veilig, dan wordt het gevaarcentrum in je brein geactiveerd. Een veilige hechting zoals Lars die ervaren heeft, biedt een belangrijke basis voor een liefdevolle en stabiele relatie. Zodat je je veilig weet en met elkaar verbonden voelt.
Hoe kan je die veilige basis zelf meer vormgeven, als die je niet helemaal van huis uit is meegegeven? Dan zijn de volgende punten belangrijk om met je partner in beeld te krijgen:
- de logica van je emoties
- behoeften en verlangens die de interactie ondergronds sturen
- een pad van herstel en nieuwe beweging naar elkaar
- elkaars liefdestaal leren verstaan
- een richtingwijzer voor cruciale momenten in je relatie
Wil jij net als Erick en Mary ook een duurzame, veilige en bevredigende liefdesrelatie?
Dat is absoluut mogelijk met de plattegrond die EFT Emotional Focused Therapy biedt.
Ik kan met jullie meekijken in een gratis telefonische APK-Relatiesessie. Dan geef ik jullie zeker 3 tips over hoe je dit samen kan oppakken. Zorg dat je je eigen kompas in handen hebt. Klik op onderstaande blauwe knop om een belafspraak te maken.
Hartelijke groet,
P.s. De afbeelding is een potloodtekening van Margie van de Pol
P.s.2. De titel van het blog is afgeleid uit het gedicht ‘mijn moeder is mijn naam vergeten’ van Neeltje Maria Min
