Een Boost voor de Ziel

Je innerlijke kind helen in de spiegel van je relatie…

In de liefdesrelatie kunnen we zo verstrikt raken. Dat laat zich vaak zien in ijzige stiltes of hevige ruzies. Die dan weer voor nog meer verwijdering zorgen. ‘Hoe dat te doorbreken?’ is vaak de vraag waarmee stellen bij mijn praktijk Het Familiehuis binnen komen.

Dat is ook de prangende vraag van Erwin en Jantien. Ze hebben al behoorlijk wat stappen met elkaar gezet en hebben al veel sneller in de gaten wanneer ze in die verstrikking terechtkomen. Die negatieve spiraal die zich bij hun laat zien in een ijzige stilte.

Overlevingsstrategieën

Ik vraag ze of ze hun eigen gedrag herkennen als ze zo geraakt worden door elkaar. Ik laat een lijst van overlevingsstrategieën zien.

Jantien somt op wat ze herkent: ‘Pleasen, hard werken, controle houden, aan verwachtingen voldoen, verantwoordelijk voor anderen, valse hoop’. De tranen staan in haar ogen en ze zegt: ‘Dat zet ik allemaal in, om te proberen dat je me wél ziet staan’.

Erwin noemt dan zijn overlevingsstrategieën: ‘Hard werken, gevoelens negeren, masker op, verantwoordelijk voor anderen, ander op voetstuk plaatsen’. Dan zegt hij plots: ‘Ik ben vaak zo bang dat je van me wil scheiden’.

Ze zijn beiden geraakt door deze ontboezemingen, kijken elkaar aan en pakken elkaars handen vast.

Door zo zonder oordeel in elkaars bijzijn hun eigen gedrag onder de loep te nemen ontstond er ogenblikkelijk meer verbinding. Dat inzicht op de eigen overlevingsstrategieën is de eerste stap hoe ze het negatieve patroon kunnen keren. Erwin en Jantien hebben allang door dat deze strategieën die ze in hun kindertijd hebben ontwikkeld in de relatie averechts werken.

Emoties innerlijke kind

Vervolgens heb ik een lijst van emoties en uitspraken en vraag wat ze daarvan herkennen uit hun kindertijd.

Erwin begint: ‘Eenzaam, boos, ik ben niet belangrijk, ik ben niet goed genoeg’. Dan hapert hij en kijkt zijn vrouw aan en dan weer van haar weg en zegt ‘Ik ben waardeloos en voel me ontzettend onmachtig’.

Dan valt hij stil en trekt met zijn ogen naar binnen. ‘Waar ben je?’ vraag ik hem. Hij is weer die jongen van 13 die niet kan voorkomen dat zijn vader vertrekt. ‘Mijn ouders hadden vaak ruzie, er was altijd spanning in huis. Mijn vader heb ik pas weer opgezocht toen ik 27 was’ zegt hij met enige schaamte over het oordeel van de puber van toen. ‘En ja, ik zie nu dat ik mijn moeder op een voetstuk geplaatst heb. Het naar haar toe heel goed heb willen doen, zodat ze zich over mij geen zorgen hoefde te maken. Dat ook ik vooral niet tekort wilde schieten in haar ogen’.

Spiegel van de Relatie

Ik vraag Jantien wat ze nu voor haar man voelt. Ze huilt zijn tranen. Ze beweegt heel licht met haar lijf naar hem toe en zegt: ‘Ik voel je eenzaamheid, dat je zo hard je best hebt gedaan en hoe erg je je vader gemist hebt’.

‘Waar voel je dat in je lijf?’ Ze legt haar handen op haar borstkas en ik vraag Erwin ook zijn handen op zijn borstkas te leggen.

Zijn lijf schrikt, hij houdt ogenblikkelijk zijn adem in. Het wordt heel stil. Nu pas is hij zich bewust van de benauwdheid van die jongen van 13. Het lijf herkent, ‘weet’ het eerder. ‘Zet je voeten eens op de grond en blijven ademhalen’ glimlach ik naar hem. ‘Wat zou je, als die Erwin van toen je eigen zoon was, willen doen?’ Hij weet het meteen: ‘ik zou met hem buiten een balletje gaan trappen en hem bij een goal stevig vastpakken en geruststellen’. ‘Hoe vindt die dertienjarige dat?’ Hij onderzoekt weer van binnen. ‘Die kan weer ademhalen.’ ‘En hoe is het met die volwassen man hier in de kamer?’ In één ademteug zegt hij plechtig tegen zijn vrouw: ‘Ik wil met jou meer spelen en minder hard mijn best doen’. Jantien beantwoordt zijn voornemen met een twinkeling in de ogen.

Daarna vertelt Jantien hoe ze met haar overlevingsstrategie van pleasen haar eigen emoties en behoeftes onderdrukte. Hoe ze alles onder controle wilde houden om zich niet eenzaam en zo bang te voelen. Ze wel heel goed zorgde voor haar broertje om daarmee gezien en gehoord te worden door haar moeder die na zijn geboorte in een postnatale depressie wegzakte. ‘Ik was pas vier toen mama de eerste keer zo depressief was, ging net naar school. Maar ik durfde niet naar school, wilde thuis voor mama zorgen’.

Erwin kijkt naar haar. Hij kent dit verhaal maar is er nu er met zijn aandacht volledig bij. ‘Wat voel je nu voor je vrouw?’ vraag ik aan hem. Erwin: ‘Ik weet dat je goed voor me wil zorgen, ik zie nu pas duidelijk dat dan dat kleine meisje aan het stuur zit. Wat een spagaat voor een vierjarige’ verzucht hij.
Ik vraag Jantien te gaan staan en haar spagaat uit te beelden. Ze lacht en huilt tegelijk. ‘Niet te doen, ik voel die continue stretch en hoe strak ik afgesteld ben’. Dan gaat ook Erwin staan en reikt in hand en taal uit naar haar: ‘Kom laten we een balletje gaan trappen’. ‘Ja’, zegt ze dan beamend, ‘Ik ook, ik wil ook meer samen spelen’.

Daarna volgde een innige knuffel. Waarbij ik maar wat te drinken ben gaan inschenken, met uiteindelijk het verzoek om de rest voor thuis te bewaren.

Emotionele verbinding van binnen naar buiten

Is het niet bijzonder om in slechts drie stappen het onderzoek met jezelf aan te gaan, om vervolgens vanuit het volwassen besef van wat je behoefte is uit te kunnen reiken naar je partner? En daarmee het negatieve patroon te doorbreken en weer de emotionele verbinding te ervaren?

Wat zijn die 3 cruciale stappen?

Herkennen van je eigen overlevingsstrategieën en die in elkaars bijzijn benoemen zonder oordeel
Emoties en gevoelens herkennen en (durven) delen
Telkens weer de liefdevolle vader of moeder zijn voor je innerlijke kind

Deze helende beweging is altijd van binnen naar buiten. Niet van buiten naar binnen. We moeten onszelf van binnen helen en onszelf geven wat we nodig hebben. Hoe bijzonder om dat in het bijzijn van én met behulp van de helende spiegel van je lief te doen. Dan komt het langs de buitenkant ook naar je toe, vanzelf. Omdat je aantrekt wat je uitstraalt.

Dat is wel erg gemakkelijk gezegd zie ik je denken. Dat klopt, het ‘lijkt’ makkelijk, maar dat is het zeker niet.

Handleiding eigen binnenwereld

Het vraagt moed om dit in het bijzijn van je partner over jezelf uit te zoeken. De juiste taal te vinden. Je uit te spreken. Eigenlijk een soort handleiding over je eigen binnenwereld te schrijven en die uit te wisselen.

Het is wel zo handig om te weten wat er onder de motorkap zit en hoe je ervoor zorgt dat het blijft ronken. Zeker als je nog wat jaartjes met elkaar op reis wilt.

Wil jij met je partner ook die ervaring dat je elkaar weer ziet staan en dat het weer gaat stromen? Net zoals bij Erwin en Jantien die de moed hebben opgepakt om hun negatieve patroon te doorbreken door ieder een handleiding van de eigen binnenwereld te schrijven en uit te wisselen. Zodat ze samen verder kunnen reizen.

Ook iets voor jou en je partner? Je bent welkom voor een eerste verkennende sessie om samen te onderzoeken hoe het weer kan gaan stromen bij jullie.

Stuur een mail naar [email protected] en we hebben eerst telefonisch contact om te kijken of en hoe ik jullie hierin op weg kan helpen.

Hartegroet,